17 лістапада ўсё прагрэсіўнае студэнцтва адзначае Міжнародны дзень студэнта. Хто, як не дэканы, найбольш ведае сваіх выхаванцаў? Мы звярнуліся да некаторых кіраўнікоў з жартаўлівым пытаннем наконт стэрэатыпаў, якія датычацца таго ці іншага факультэта.
Дэкану факультэта міжнародных адносін Віктару ШАДУРСКАМУ:
– Існуе меркаванне, што ФМА рыхтуе нявест для замежных жаніхоў, а таксама што ўсе вашы студэнты ездзяць на заняткі на іншамарках…
– Цяжка коратка пракаментаваць няслушныя стэрэатыпы, якія фарміраваліся дзесяцігоддзямі. Аднак паспрабую.
Па першым пытанні:
– Каханне не ведае межаў. Яно непадуладнае загадам, нават дэкана. Калі мы не можам змяніць сітуацыю, мы павінны паспрабаваць выкарыстаць яе ў сваіх інтарэсах! Прапаную 2 слоганы:
Жанчыны кахаюць паспяховых мужчын. Беларускія мужчыны, дамагайцеся поспеху, і ўсе жанчыны свету да вас пацягнуцца!
– Беларускія дзяўчаты, выходзячы за паспяховых мужчын, ператварайце іх у інвестараў для беларускай эканомікі!
Па другім пытанні:
Калі б было магчыма, большасць студэнтаў ФМА ездзіла б на вучобу на веласіпедах!
Дэкану факультэта прыкладной матэматыкі і інфарматыкі Паўлу МАНДРЫКУ:
– Лічыцца, што факультэт прыкладной матэматыкі і інфарматыкі выключна мужчынскі, бо праграмаванне не стасуецца з жаночай логікай...
– Што тычыцца так званай «гендарнай характарыстыкі» ФПМІ, то, наадварот, гадоў 15–20 таму абрэвіятуру нашага факультэта жартам (а, як вядома, у кожным жарце ёсць доля жарту) часта расшыфроўвалі як «Факультэт, Пакінуты Мужчынамі», таму што на 20 дзяўчат было толькі 5 хлопцаў.
Цяпер сітуацыя крыху лепшая, і хаця дзяўчат на ФПМІ толькі 25 % ад усёй колькасці студэнтаў, затое гэта лепшая іх частка. Паняцце «жаночая логіка» не ўсім зразумелае, зрэшты, як і паняцце «матэматычная логіка». Ды справа ж не ў назве – важна, што лагічнае мысленне з’яўляецца абавязковым і неабходным для кожнага выпускніка ФПМІ, а нашы выдатныя выпускніцы, як правіла, абвяргаюць няслушныя стэрэатыпы, працуючы матэматыкамі-праграмістамі, матэматыкамі-эканамістамі, спецыялістамі па абароне інфармацыі, бізнес-аналітыкамі і да т. п., і разам з гэтым перамагаючы ў конкурсах прыгажосці.
Дэкану гістарычнага факультэта Сяргею ХОДЗІНУ:
– Ці праўда, што на гістарычны факультэт паступаюць прыхаваныя авантурысты і шукальнікі скарбаў, якія цікавяцца мінулым, толькі каб ведаць, дзе капаць?
– Адкажам як гісторыкі. Мы вывучаем гісторыю людзей, а ў кожнага з іх свая праўда, нават такая, як у пытанні. 
Гісторык – як следчы: бачыць, але шукае доказы для абгрунтавання. Таму авантурысты выяўляюцца адразу. А шукальнікаў скарбаў адразу забіраем на археалагічную практыку. Яны там капаюць дзень і ноч. Прыходзіцца нават не толькі капаць, але і апрацоўваць кожны знойдзены фрагмент пры дапамозе ўсё той жа славутай зубной шчоткі. Пасля гэтага хочаш не хочаш, а зразумееш, што гісторыя, у тым ліку археалогія, не толькі рамантыка, але і цяжкая, складаная навука.
А яшчэ студэнты з цягам часу даведваюцца, што такое сапраўднае сяброўства. Нават зацятыя шукальнікі скарбаў пачынаюць згаджацца, што галоўны скарб нашай зямлі – гэта людзі, якія жывуць і працуюць. А наша родная зямля вельмі багатая на такія чалавечыя скарбы.
Дэкану хімічнага факультэта Дзмітрыю СВІРЫДАВУ:
– Няўжо на хімфак паступаюць заўзятары эфектных рэакцый, каб усё бурліла і кіпела… 
– Сапраўды, існуе магія хімічнага эксперыменту, бо менавіта зачаравальная карціна раствораў, якія змяняюць колер, выпадання асадкаў і зіхатлівых крышталяў прывяла многіх з нас у сцены хімічнага факультэта. Але насамрэч для сапраўднага хіміка ўсё гэта другаснае, самым важным для яго з’яўляецца канчатковы вынік, а менавіта атрыманне новага рэчыва. Таму яго цяга да эфектаў – гэта не свавольства, а любоў да Хіміі!
Дырэктару Інстытута журналістыкі Сяргею ДУБОВІКУ:
– Кажуць, што студэнтаў журфака пасля трэцяга курса не злавіць на занятках, бо ўсе яны нібыта працуюць, і што журфак – гэта арэал чутак…
– Пэўная колькасць студэнтаў пасля 3-га курса стала працуе ў СМІ. 
Як нельга навучыць урача без бальніцы, так нельга падрыхтаваць журналіста без рэдакцыі. Але наведванне заняткаў, як правіла, абавязковае. Некаторыя выкладчыкі-практыкі праводзяць заняткі непасрэдна ў СМІ. Гэта дазваляе да 5-га курса падрыхтаваць не журналіста-стажора, а сапраўднага спецыяліста, якому не трэба час для адаптацыі.
А што тычыцца чутак, то чуткі – гэта неад’емная частка прафесіі рэпарцёра, так бы мовіць, праверка журналісцкіх інстынктаў і добрае практыкаванне для розуму. Журналіст без плёткі, як салдат без вінтоўкі.
Дэкану механіка-матэматычнага факультэта Дзмітрыю МЯДЗВЕДЗЕВУ:
– Лічыцца, што студэнты мехмата схільныя пралічваць усе крокі ў жыцці і правяраць з дапамогай матэматычных формул…
– Гатовы паспрачацца з тымі, хто так лічыць. Безумоўна, ёсць і такія сярод нашых студэнтаў.
Прычым яны дзеляцца на дзве нераўнаважныя групы. Вельмі малая група так сапраўды разважае, таму што інакш проста не можа. Гэта людзі, якія жывуць Матэматыкай і размаўляюць менавіта яе мовай. Другая, значна больш шматлікая, робіць выгляд, што яны так разважаюць. Але менавіта робяць выгляд, пераследуючы свае інтарэсы, прычым далёка не заўсёды карыслівыя. Ну а большасць нашых студэнтаў – гэта сучасныя людзі, якія жывуць у ХXI ст. і ўвабралі ў сябе ўсе яго асаблівасці. Гэта вясёлыя, творчыя, неабыякавыя дзяўчаты і юнакі, якія любяць і разумеюць не толькі матэматыку і механіку. На мехмаце ніколі не сумна.
Дэкану філалагічнага факультэта Івану РОЎДУ:
– Многія лічаць філалагічны факультэт дзявочым, а філалогію – заняткам, найбольш прыдатным для жаночага розуму…
– Сапраўды, філалагічны факультэт у асноўным дзявочы, а хлопцы тут амаль што рарытэтная з’ява. Таму стаўленне дзяўчат да мужчынскай паловы (больш дакладна, відаць, будзе сказаць «часцінкі») нашага факультэта, як да ўсяго рэдкага і каштоўнага: іх любяць, шануюць, хоць да дуэлі з-за іх, наколькі мне вядома, не даходзіць. Хлопцам жа ў нас, думаю, няпроста. Калі вакол пануе такая прыгажосць, дзе ж тут будзеш думаць пра заняткі, асабліва ў цёплы перыяд года.
Для якога розуму філалогія больш прыдатны занятак? Гендарны падыход у дадзеным выпадку не крытэрый для адказу на пытанне. Філалогія дае глыбокую гуманітарную адукацыю кожнаму чалавеку, які ёй захоплены. Яна фарміруе грунтоўныя веды ў галіне не толькі мовы і літаратуры, але і культуры, гісторыі, традыцый свайго народа і народаў свету і робіць нашых прыгожых філалагінь яшчэ больш прыгожымі не толькі знешне, але і ўнутрана, а філолагаў-хлопцаў – сапраўднымі рыцарамі і добрымі, ласкавымі, пяшчотнымі мужамі.
Дэкану біялагічнага факультэта Уладзіміру ЛЫСАКУ:
– Распаўсюджана думка, што студэнты біялагічнага факультэта – гэта навукоўцы-батанікі, якія, акрамя сваіх гербарыяў і матылёў, нічым больш не цікавяцца…
– Мабыць, няма іншай такой навукі, якая спалучала б у сабе настолькі шырокія і разнастайныя галіны ведаў, як біялогія. Таму сёння студэнт біялагічнага факультэта – гэта будучы спецыяліст у галіне біяінжынерыі і біяінфарматыкі, аналітычнай біяхіміі, малекулярнай генетыкі, біяхімічнай фармакалогіі і г. д. Але самае галоўнае, што гэта вельмі актыўны, крэатыўны, шырока эрудзіраваны малады чалавек, з творчым падыходам да вырашэння практычна любой задачы. 
Толькі нашы студэнты-біёлагі вось ужо больш за 35 гадоў штогод прадстаўляюць як мінімум дзве прэм’еры «біятэатра» і ладзяць незабыўныя святы – Дзень біёлага, «Прысвячэнне ў першакурснікі», конкурсы «Містэр біяфака» і «Міс біяфака», студэнцкія капуснікі і г. д. У нас больш за 60 гадоў выходзіць студэнцкая газета Vita, па якой можна вывучаць гісторыю факультэта. Сярод студэнтаў біяфака майстры спорту па самба, універсальным баі, армрэстлінгу, спартыўнай акрабатыцы, плаванні і інш.; пераможцы і прызёры чэмпіянатаў Беларусі і свету. Гонар біяфака – каманда па спартыўнай аэробіцы. Сярод нашых выпускнікоў член Саюза пісьменнікаў Беларусі (аўтар кніг у жанры гумарыстычнага фэнтэзі), член Саюза кінематаграфістаў Расіі; рэжысёр, сцэнарыст, аператар, аўтар больш за 40 фільмаў і сацыяльных відэаролікаў аб прыродзе; папулярная вядучая тэле– і радыёпраграм, шэраг паспяховых бізнесменаў і многія іншыя надзвычай таленавітыя людзі, якія студэнтамі біяфака збіралі гербарыі і лавілі матылёў падчас летніх практык, што праходзяць у маляўнічых месцах нашай краіны.
У жыцці студэнта-біёлага ёсць заходы і світанкі над ракой Бярэзінай і незабыўныя сустрэчы з жамчужынамі беларускай прыроды – возерам Нарач, Бярэзінскім запаведнікам, Налібоцкай пушчай і балотамі Палесся… Ёсць захапляльнае адчуванне далучэння да новага, невядомага падчас біялагічнага эксперыменту ў лабараторыі і падчас даследчай экскурсіі. І яшчэ – сустрэчы з цікавымі людзьмі: навукоўцамі, практыкамі аховы прыроды, падарожнікамі…
Падрыхтавалі
Сяргей ШАФАЛОВІЧ,
Ганна ЛАГУН
