Курэнне ў Еўропе існуе так даўно, што ўжо цяжка ўявіць наша грамадства без тых, хто курыць, і таму называць гэты занятак шкоднай звычкай вельмі складана. Аднак усе механізмы развіцця залежнасці для курэння выконваюцца: існуе не толькі псіхічная цяга, але і фізічная, і нават “ломка” пры адмове ад ужывання таксама ёсць (гэта калі “ўсё не ў кайф” пакуль не запаліў).
А ўжо шкода здароўю патрабуе асобнай сур’ёзнай гутаркі. Калі вельмі коратка : кожная цыгарэта “спальвае” ў арганізме 100 міліграм вітаміна С, які і так у ежы сучасных людзей у катастрафічным дэфіцыце. З-за яго недахопу крывяць дзёсны пры чыстцы зубоў практычна ва ўсіх, схільныя да прастуд у нас людзі павальна, ломкасць костак і пазногцяў вельмі распаўсюджана, бо “арматура” любога органа, і костак у прыватнасці, – гэта бялок калаген, а без вітаміна С ён паўнавартасным НЕ бывае. Адгэтуль жа вам варыкозы, апушчэнні органаў (уключаючы жаночы бюст), анеўрызмы, раннія маршчыны і нізкі імунітэт.
Пры гэтым вітамін С дзейнічае ў мозгу на тыя ж рэцэптары што і заспакаяльныя сродкі. Вось вам адзін з чыннікаў схільнасці курцоў да мітуслівасці і напружанасці. Той жа вітамін С патрэбны для сінтэзу гармонаў актыўнасці: адрэналіну, норадрэналіну і дафаміну. Гэта якраз тыя рэчывы якія даюць бляск у вачах, гэта яны даюць ДРАЙВ. Курэнне дае і дадатны эфект: хай лёгкі, але заспакаяльны эфект ёсць (праўда ён шматкроць перакрыецца, потым жудасным дэфіцытам вітаміна С і парушэннямі ў працы ЎСІХ аддзелаў мозгу з-за татальнай спазмы дробных сасудаў, але “‘гэта дробязь” бо ад курэння трывога зменшыцца цяпер, а ўсялякія наступствы будуць толькі потым). І гэта акрамя скуры, якая шарэе, і некаторага запаволення рэакцый “падумаеш, дробязь!!!”
Урачы-пульманолагі ведаюць, што ва ўсіх курцоў АБАВЯЗКОВА развіваецца хранічны бранхіт, гэта значыць у бронхах увесь час ідзе запаленне, інакш кажучы, гнойны працэс, і гэта гнілата ўсмоктваецца ўвесь час у кроў (што нам хімікаты ў ежы, дададзім арганізму працы).
Зразумела, што такія людзі хварэюць часцей за астатніх і жывуць менш, ну гэта “само сабой”. Так яны часцей іншых і храпуць (начаваць з такім “трактарам, які рыкае” побач можна пажадаць толькі ворагу).
Пазбавіць чалавека ад курэння сапраўды складана, бо ўсе заканамернасці лячэння залежнасцяў выконваюцца цалкам. Цяга памяншаецца, вядома, але па сінусоідзе: ад падзенняў да ўздымаў на працягу ДВУХ ГАДОЎ. І гэта ж трэба вытрымаць! Значна палягчае задачу адцягненне на іншыя заняткі і змена становішча (каб выключыць рэфлекторны пачатак курэння “па звычцы”). Дарэчы, прыйшліся б дарэчы штодзённыя ВЯЛІКІЯ фізічныя нагрузкі. Пры іх у арганізме выпрацоўваецца такое мора рэчываў, якія рэгулююць яго працу, і ўсякія шлакі настолькі хутка выходзяць, што назваць гэта РЭВАЛЮЦЫЯЙ можна амаль без нацяжак.
Любую залежнасць прыбраць складана, і залежнасць ад курэння таксама. Многія людзі шчыра лічаць, што немагчыма. І іх можна зразумець, таму што гэта лячэнне з’яўляецца подзвігам, які звонку амаль не бачны. Працаваць заўсёды цяжка, а над сабой асабліва цяжка. У выпадку ж залежнасці трэба яшчэ і доўга ды ўвесь час, бо ад сябе не ўцячэш і паўзу не возьмеш.
У гэтай справе вельмі пажаданая дапамога псіхатэрапеўта. Ёсць сэнс падабраць спецыяліста “пад сябе” бо ўрачы таксама людзі са сваім досведам, звычкамі, голасам і тэмпераментам. Гэта ваш правадыр, настаўнік і “бацька родны”, які ўсё прабачыць, узбадзёрыць і скіруе.
Уладзіслаў ІВАНОУСКI, урач-псіхатэрапеўт
Кантактны тэлефон: 017 268 86 90, vel. 0447867159
