Навуковая школа ў галіне аэракасмічных даследаванняў паспяхова развіваецца ў НДІ ПФП імя А. Н. Сеўчанкі БДУ. На працягу многіх гадоў яе ўзначальвае прафесар Барыс Бяляеў, загадчык аддзела аэракасмічных даследаванняў, доктар фіз.-мат. навук, лаўрэат Дзяржпрэміі СССР ў галіне навукі і тэхнікі. Сёння Барыс Іларыёнавіч лічыць самым важным вынікам працы свайго аддзела створаную па кантракце з ракетна-касмічнай карпарацыяй «Энергія» імя С. П. Каралёва відэаспектральную сістэму (ВСС).
ПРЫБОРЫ БДУ – НА БОРЦЕ МКС
ВСС ужо трэці прыбор, які са снежня мінулага года працуе на Міжнароднай касмічнай станцыі. Ён з’яўляецца лагічным працягам папярэдняй распрацоўкі – фотаспектральнай сістэмы (ФСС), якая паспяхова функцыянуе на МКС з 2010 года. А з 2011 года для касмічнага эксперымента «Сейсмапрагноз» быў распрацаваны блок касмічных датчыкаў, якія ўстаноўлены на знешняй паверхні касмічнага сегмента МКС.
Відэаспектральная ж сістэма выкарыстоўваецца ў межах праграмы касмічнага эксперымента «Ураган» пад эгідай Інстытута геаграфіі РАН, з якім аддзел аэракасмічных даследаванняў НДІ ПФП цесна супрацоўнічае.
Касманаўты з дапамогай навуковай апаратуры беларусаў могуць атрымліваць каляровыя лічбавыя фотавыявы высокага прасторавага разрознення, а таксама мноства спектральных характарыстык адлюстраванага выпраменьвання зямнымі паверхнямі, што дазваляе прадказваць і вывучаць працэсы і наступствы прыродных і тэхнагенных з’яў.
ТРЫ ЛАБАРАТОРЫІ ВЫРАШАЮЦЬ АДНУ НАВУКОВУЮ ЗАДАЧУ
Сістэмы такога кшталту з’яўляюцца вынікам навукова-тэхнічнай дзейнасці аддзела аэракасмічных даследаванняў, які ўзначальвае прафесар Барыс Бяляеў. «Мы займаемся прыкладной фізічнай навукай. І таму, як «прыкладнікі», навуковую ідэю абавязкова даводзім да лагічнага завяршэння і ўвасабляем у касмічным прыборы, які перад тым, як паляціць у космас, падвяргаецца шматлікім выпрабаванням у ракетна-касмічнай карпарацыі «Энергія», – з гонарам гаворыць Барыс Іларыёнавіч. Камплектуючыя дэталі да касмічных сістэм шукаюць па ўсім свеце. Некаторыя з іх вырабляюць самі. Аднак канчаткова касмічныя сістэмы збіраюцца ў НДІ ПФП. Тут пасля выпрабаванняў прыбораў і карэкціроўкі ў сувязі з гэтым канструктарскай дакументацыі выпускаецца некалькі ўзораў, адзін з якіх павінен стаць запасным.
Працэсу садзейнічае тое, што аддзел аэракасмічных даследаванняў НДІ ПФП мае ў сваім складзе тры лабараторыі, якія дапаўняюць адна адну і таму зладжана працуюць над агульнай задачай.
«У лабараторыі дыстанцыйнай фотаметрыі займаюцца даследаваннем фотаздымкаў і спектраў, атрыманых з космасу з дапамогай сваёй апаратуры. Лабараторыя ж оптыка-электронных сістэм выконвае функцыю канструктарскага бюро, якое вырашае прыкладныя задачы, пачынаючы з афармлення канструктарскай дакументацыі і заканчваючы кантролем за зборкай прыбораў. Лабараторыя оптыка-фізічных вымярэнняў – гэта нашы метролагі. Менавіта тут мы калібруем сваю апаратуру, – расказвае Барыс Бяляеў. – Для гэтага маем спецыяльны калібровачны комплекс «Камелія М», атэставаны Дзяржстандартам РБ». Аднак усе гэтыя тры лабараторыі ставяць перад сабой адну і тую ж навуковую задачу. І заключаецца яна ў атрыманні аптычных характарыстык розных прыродных, антрапагенных і штучных аб’ектаў з космасу.
«Мы ў першую чаргу спектраскапісты. І ў нашых сістэмах, якія працуюць у космасе, акрамя каляровай фатаграфіі Зямлі, абавязкова магчымы і спектр, які часам складаецца з 3000 каналаў, – тлумачыць Барыс Бяляеў. – Гэта дазваляе выявіць больш тонкія характарыстыкі аб’ектаў, чым тыя, якія бачныя на каляровай фатаграфіі».
У выніку апрацоўкі і аналізу спектраў і спектразанальных выяў супрацоўнікамі аддзела аэракасмічных даследаванняў былі сфарміраваны базы дадзеных (каталогі спектраў) розных аб’ектаў, прапанаваны цэлы шэраг новых пераўтварэнняў спектразанальных і палярызацыйных выяў для таго, каб палепшыць кантрастныя і каляровыя вылучэнні розных аб’ектаў. Распрацаваны і створаны праграмы кіравання прыборнымі сістэмамі і комплексамі, а таксама імітатарамі касмічных эксперыментаў.
НАВУКОЎЦЫ І КАСМАНАЎТЫ ПРАЦУЮЦЬ РАЗАМ
«Мне пашанцавала, што я ўсё сваё жыццё займаюся оптыкай», – дзеліцца Барыс Іларыёнавіч. Сваю навуковую дзейнасць Барыс Бяляеў пачынаў яшчэ ў 70-я гады ў Інстытуце фізікі АН БССР на пасадах стажора-даследчыка, малодшага навуковага супрацоўніка і старшага навуковага супрацоўніка. У НДІ ПФП, дзе ён арганізаваў лабараторыю дыстанцыйнай фотаметрыі і стаў яе загадчыкам, Барыс Іларыёнавіч патрапіў па запрашэнні тагачаснага рэктара БДУ акадэміка Леаніда Кісялеўскага ў 1985 годзе. Хутка лабараторыя, якую ён стварыў, будзе святкаваць свой 30-гадовы юбілей. Пад яго кіраўніцтвам з таго часу быў сфарміраваны сістэмны падыход да ўдасканалення тэхналогій дыстанцыйнага маніторынгу прыродных утварэнняў і антрапагенных аб’ектаў (метады, апаратура, метралогія, алгарытмы апрацоўкі і прадстаўлення дадзеных).
Менавіта захаванне навуковай школы ў галіне аэракасмічных даследаванняў паставілі яму ў заслугу касманаўты Уладзімір Кавалёнак, Пётр Клімук і Алег Навіцкі, якія ў канцы кастрычніка мінулага года спецыяльна прыязджалі на VI Беларускі касмічны кангрэс. «Наогул, прызнаецца Барыс Бяляеў, многія навуковыя касмічныя распрацоўкі – гэта вынік суаўтарства навукоўцаў і касманаўтаў. Напрыклад, так з’явіўся прыбор СКІФ, які потым жартам называлі спектрометрам Кавалёнка і Інстытута фізікі. Знаёмства навукоўца з Уладзімірам Кавалёнкам адбылося, калі касманаўт вярнуўся з першага палёту. «Калі ў 1976 годзе ён першы раз паляцеў у космас, у яго быў наш прыбор, – распавядае Барыс Бяляеў. – Сваімі ўражаннямі ад яго выкарыстання ён падзяліўся з навукоўцамі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі і папрасіў стварыць мабільны ручны варыянт, каб касманаўт мог зрабіць любыя здымкі, якія яму захочацца. Так і з’явіўся СКІФ. Пазней Уладзімір Кавалёнак абараніў дысертацыю па выніках здымак пры дапамозе гэтага прыбора». З касманаўтамі Пятром Клімуком, Віталем Севасцьянавым і Георгіем Грэчкам у беларускага навукоўца Барыса Бяляева таксама склаліся добрыя адносіны. Яны надрукавалі нямала сумесных навуковых артыкулаў у вядучых часопісах свету.
Апошнім прыборам, створаным аддзелам аэракасмічных даследаванняў НДІ ПФП, у космасе карысталіся іншыя касманаўты: Антон Шкаплераў і Аляксандр Самакуцяеў. Іх заўвагі і прапановы таксама будуць улічаны, бо ўдасканаленню не можа быць канца.
У найбліжэйшай будучыні калектыў беларускіх навукоўцаў плануе ўдасканаліць відэаспектральную сістэму (ВСС), стварыўшы аўтамат, які б дазваляў наводзіць яе без удзелу касманаўтаў. Сістэма аўтаматычнага навядзення відэаспектральнай сістэмы, якая ўключыць тэхніку ў патрэбны час, будзе называцца «САВА».
КОСМАС ДАСТУПНЫ МАЛАДЫМ
Летам 2013 года БДУ ўпершыню правёў сеанс радыёсувязі з Міжнароднай касмічнай станцыяй, які быў арганізаваны пры дапамозе Паўднёва-Заходняга дзяржаўнага ўніверсітэта (г. Курск, РФ). У сеансе ўзяў удзел і прафесар Барыс Бяляеў.
Экіпаж 36/37-й экспедыцыі ў складзе Фёдара Юрчыхіна, Лукі Пармітана і астранаўта NASA Карэн Найберг прыстыкаваўся да станцыі 29 мая на касмічным караблі «Саюз ТМА-07М». Іх сустракалі спецыялісты, якія там ужо працавалі: камандзір Павел Вінаградаў, бортінжынеры Аляксандр Місуркін і Крыстафер Кэсідзі. Касманаўты Фёдар Юрчыхін і Павел Вінаградаў адказалі на пытанні студэнтаў факультэта радыёфізікі і камп’ютарных тэхналогій, якія навучаюцца па спецыяльнасці «Аэракасмічныя радыёэлектронныя і інфармацыйныя сістэмы і тэхналогіі».
У сакавіку мінулага года супрацоўнікі аддзела аэракасмічных даследаванняў былі адзначаны ў конкурсе праектаў касмічнага эксперымента для ўніверсітэцкага нанаспадарожніка «Дашлі сваю ідэю ў космас». Найлепшай названа распрацоўка Юрыя Крата «Фазавыя пераходы ва ўмовах бязважкасці і касмічнай радыяцыі». Юрый Крот, навуковы супрацоўнік лабараторыі оптыка-фізічных вымярэнняў, з’яўляўся адным з распрацоўшчыкаў ФСС. На сёння малады навуковец падрыхтаваў да абароны кандыдацкую дысертацыю.
Апошнім часам БДУ працуе над стварэннем спадарожніка для студэнтаў з мэтай павышэння зацікаўленасці моладзі да тэмы космасу.
Барыса Бяляева вельмі радуе той факт, што ў яго аддзел прыходзяць студэнты, магістранты, якія цікавяцца касмічнай прасторай. Ён памятае, як моладзь сыходзіла з навукі ў цяжкія 90-я гады. І прыйшлося прыкласці шмат намаганняў, каб яе захаваць і не згубіць напрацаваныя сувязі за мяжой. Ёсць надзея, што вопыт даследаванняў у касмічнай галіне будзе запатрабаваны маладым пакаленнем.
Ганна ЛАГУН