У адной з аўдыторый Балонскага ўніверсітэта ў Балонні
Студэнтка ФМА Анастасія распавядае нам пра ўражанні навучання за мяжой.
— Анастасія, добры дзень, дзякую за жаданне падзяліцца досведам з БДУ :)
Распавядзіце троху пра сябе, студэнткай якога факультэта вы цяпер з’яўляецеся і чаму менавіта гэты выбар факультэта зрабілі пры паступленні?
— Добры дзень, з радасцю падзялюся. Цяпер з’яўляюся студэнткай 4 курса факультэта міжнародных адносін нашага ўніверсітэта.
У школе вучылася вельмі добра, таму хацелася паступіць у найлепшую ВНУ і на найлепшы факультэт. Затым я зразумела, што мне цікавыя замежныя мовы і вандраванні, але дакладную прафесію, па якой я хацела б працаваць, я назваць не магла, таму шукалі спецыяльнасць, звязаную з турызмам – гэта ФМА БДУ і “нархоз”. Адна мая знаёмая вучылася на ФМА і распавядала, што там існуюць праграмы абмену, менавіта гэта і стала выніковай кропкай у выбары факультэта.
— Верагодна, вам хацелася чагосьці большага, калі вырашылі паехаць за мяжу на навучанне? Калі вы вырашылі ехаць на стажыроўку за мяжу?
— Дадзеная думка была ў мяне яшчэ да паступлення, таму адразу ж на першым курсе стала шукаць розныя магчымасці. Было цікава павучыцца ў іншай краіне, у іншай атмасферы, пазнаёміцца з навучэнцамі з іншых краін. Параўнаць тое, што ёсць у нас тут, і тое, што ёсць у замежжы.
— Як вы выбіралі краіну?
— Першая мая стажыроўка планавалася па праграме ERASMUS MUNDUS, такім чынам, выбірала з даступных па дадзенай праграме краін, а таксама па ўмовах кожнай ВНУ. Напрыклад, з дакументаў на пацвярджэнне ўзроўню мовы на той момант у мяне было толькі два сертыфікаты: гэта італьянская і іспанская, таму вырашыла спрабаваць менавіта ў дадзеныя краіны. На першым месцы паставіла Балонскі ўніверсітэт Італіі, а на другое – універсітэт Іспаніі. У гэты раз выпаў менавіта Балонскі ўніверсітэт, уласна, туды і паехала ))
На фоне факультэта эканомікі ў Рыміні
Быў і другі раз. Шукала розныя варыянты. Выпадкова ўбачыла паведамленне ў групе Facebook нашага ўпраўлення міжнародных сувязяў пра тое, што ёсць магчымасць на семестр паехаць у Лодзінскі універсітэт Польшчы, я вырашыла паспрабаваць, падала дакументы, і мяне ўзялі без усякіх праблем. Так па волі выпадку і абралася для мяне краіна ))
— Дзве праграмы, дзве розныя краіны. Ці ёсць істотная розніца ў праграмах?
Адрозненні невялікія: у дакументацыі, у неабходных справаздачах. І ўсё ж больш агульнага – гэта жыццё студэнтаў па абмене, “эразмусаў”. Лёгка, весела, нязмушана яны займаюцца тым, што падабаецца, робяць тое, што падабаецца. Гэта проста невымоўныя адчуванні. І ў першы, і ў другі раз, мы ўсе пачуваліся проста адной вялікай сям’ёй.
Краіны, вядома, адрозніваюцца, і я рада, што ў мяне атрымалася пабываць і ў сонечнай Італіі, якая не зусім блізкая да нас, і ў Польшчы, якая знаходзіцца за пару гадзін язды. Гэта не тое ж самае, што з’ездзіць на некалькі дзён ці тыдняў на адпачынак, гэта зусім іншы ўзровень, ты жывеш па правілах гэтай краіны, спрабуеш зразумець менталітэт грамадзян. Гэта проста выдатны досвед!
— Так, сапраўды. Краіны розныя, менталітэт розны. Чым кожная са стажыровак вам запомнілася?
— Складана апісаць усё, што мне запомнілася! Было вельмі шмат падзей, эмоцый, мерапрыемстваў, перажыванняў. Штосьці асаблівае вылучыць не магу. Аднак адно магу сказаць дакладна: пасля той ці іншай стажыроўкі ты прыязджаеш дахаты з троху іншымі поглядамі на ўсё. Ты бачыш усё трохі пад іншым вуглом, аб’ёмней, ацэньваеш таксама па-іншаму: шырэй глядзіш на рэчы. Таксама падцягваеш замежныя мовы, гэта немалаважна!) ) Ну і становішся больш адкрытым свету і набываеш шмат сяброў не толькі ў Еўропе, але і на іншых кантынентах. Раю карыстацца магчымасцю і падарожнічаць як мага больш падчас такіх праграм.
Натуральна, не будзем забываць і пра вучобу )). Было цікава параўнаць сістэмы, паглядзець, як навучаюць і вучацца ў іншых краінах, зрабіць для сябе пэўныя высновы.
— Падзеліцеся з намі высновамі? Параўноўваючы сістэму адукацыі, да якой больш душа ляжыць: беларускай, італьянскай ці польскай?
— Сістэма навучання ў гэтых дзвюх краінах моцна адрозніваецца ад нашай. У нас кожны год з аднаго курса выпускаюцца студэнты з ідэнтычным дыпломам. У Еўропе ў студэнтаў ёсць рэальны выбар паміж прадметамі, і ў выніку атрымліваецца ўласны асаблівы дыплом. Таксама там можна вучыцца хоць 10 гадоў і вывучаць па курсе ў семестр, галоўнае толькі плаціць. Таму многія зацікаўлены ў вучобе, яны рупліва вучацца, сядзяць у бібліятэцы (у Рыміні, дзе я навучалася, бібліятэка працавала да 10 вечара, і нават да гэтага часу там сядзелі студэнты!).
Кожны выкладчык спрабуе зрабіць свой прадмет найбольш набліжаным да рэальнага жыцця, да практыкі: прыводзяцца прыклады рэальных кампаній, запрашаюцца госці з розных арганізацый. Усе выкладчыкі выкарыстоўваюць прэзентацыі, якія дапамагаюць лепш наглядна арыентавацца. На другім фота на пары па маркетынгу выкладчык паказвае нам анлайн рэкламныя ролікі розных фірмаў, адразу тлумачачы, што і як яны зрабілі правільна і няправільна. Такія наглядныя матэрыялы вельмі дапамагаюць у засваенні дысцыпліны, і робяць пары яшчэ цікавейшымі )).
Гэта я больш распавядала пра Італію, бо менавіта там мне ўдалося ў большай ступені пагутарыць з мясцовымі студэнтамі, у Польшчы ж я больш мела зносіны з “эразмусамі”, таму пра стаўленне да вучобы палякаў ведаю менш ) Адзінае, што магу сказаць, – гэта тое, што ў Лодзінскім універсітэце было вельмі шмат курсаў на англійскай мове, нават многія палякі навучаліся менавіта на англійскай, вось гэта, на мой погляд, наогул супер!
— Так, вы ўжо ведаеце ўсё знутры. А калі вярнуцца да самага пачатку, з чаго пачыналі?
— Пасля знаходжання неабходнай інфармацыі заўсёды пачынаеш са збору дакументаў, да гэтага трэба паставіцца сур’ёзна, і не рабіць усё ў апошні момант :) Хоць, напэўна, самае складанае – гэта менавіта знайсці магчымасць і быць упэўненым, што ў цябе ўсё атрымаецца! Хто шукае, той знойдзе )).
— Вельмі правільная філасофія! Што скажаце пра выраз “per aspera ad astra”? Які этап здаўся самым цяжкім, самым доўгім?
— Самы цяжкі этап – гэта збор дакументаў, асабліва ў першы раз, калі не разумееш, што такое Learning Agreement, дзе браць інфармацыю, як пісаць эсэ і гэтак далей. Аднак у другі раз усё становіцца нашмат прасцей. Самы доўгі для мяне стаў этап чакання )). Адказ па Эразмусу мне прыйшоў толькі месяцы праз 3.
— Што трэба зрабіць студэнту, які толькі прыбыў у замежны ўніверсітэт?
— Па прыездзе ў першую чаргу трэба пайсці ў міжнародны офіс. Ім можна задаць усе пытанні, пасля паходу да іх усё будзе здавацца нашмат прасцей)). З моманту прыезду на сувязі заўсёды будзе супрацоўнік міжнароднага офіса, які адкажа на любыя пытанні!
— Якім узроўнем ведаў замежнай мовы павінен валодаць замежны студэнт, наколькі ён важны?
— Мову можна вельмі хутка падцягнуць, літаральна за першыя пары месяцаў яна выходзіць ужо на новы ўзровень, таму, на мой погляд, галоўнае мець хоць нейкія асновы, разумець, пра што ідзе гаворка, хоць троху арыентавацца. Я бачыла студэнтаў з рознымі моўнымі ўзроўнямі. Але гэта я кажу толькі пра зносіны і навучанне, а як прыёмная камісія глядзіць на гэта пытанне, я сказаць нічога не магу )).
— Якую параду вы б далі тым, хто толькі пачынае даведвацца/збіраць дакументы?
— Усё атрымаецца, галоўнае не баяцца! Раю напісаць падрабязны план дзеянняў, якія дакументы, куды патрэбныя, якія асаблівасці, і паступова рухацца да сваёй мэты :) Магчымасцяў вельмі шмат, галоўнае іх убачыць і зрабіць усё магчымае, каб патрапіць на тую ці іншую праграму.
— Што для вас БДУ? Якая роля БДУ ў вашым навучанні за мяжой?
— Хачу адзначыць, што БДУ дае нядрэнную базу для студэнта. Калі я была за мяжой, то рэальна ўспамінала нейкія рэчы, якія раней мы абмяркоўвалі на парах у БДУ, таму ў памяці захоўваецца інфармацыя, засвоеная пасля сесій.
Я рада, што паступіла менавіта на ФМА, менавіта дзякуючы майму факультэту я змагла патрапіць у Італію. Супрацоўнікі аддзела міжнародных праграм і праектаў ведаюць сваю справу, заўсёды растлумачаць, падкажуць, што ды як, праводзяць зборы для тлумачэння асноўных пытанняў, менавіта дзякуючы падрабязным інструкцыям УМС у мяне і атрымалася сабраць усе неабходныя дакументы, дзякуй ім за гэта! Праграму для навучання ў Лодзінскім універсітэце я таксама знайшла дзякуючы УМС, якія размясцілі гэту інфармацыю на сваёй старонцы ў facebook. Увогуле, бясконца рада, што ў нашага ўніверсітэта ёсць такія сувязі, гэта і зрабіла мае стажыроўкі троху прасцейшымі за кошт таго, што было да каго звярнуць па параду, і яны заўсёды знаходзіліся побач.
— Дзякуй за спагадлівасць і адказы, Анастасія.
Група “эразмусаў” у Пампеях
Балонскі ўніверсітэт — найстарэйшы бесперапынна існуючы універсітэт Еўропы (заснаваны ў 1088 годзе)
