Хтосьці з вялікіх сказаў: “Мужчыны ва ўсякай справе хочуць, каб іх пераканалі, жанчыны здавольваюцца тым, каб іх упрасілі”. Давайце скарыстаемся гэтай мудрасцю і праверым, наколькі вялікая верагоднасць пераканаць мужчыну прылучыцца да хатняй працы.
Спадзяюся, традыцыйная расстаноўка “жанчына самарэалізуецца ўнутры дома, а мужчына – па-за домам” не выкліча шквалу пратэсту. Тым не менш большасці гэтых самых мужчын і жанчын даводзіцца праводзіць даволі шмат часу на агульнай тэрыторыі, і для камфорту і гармоніі на гэтай тэрыторыі павінны працаваць вызначаныя правілы.
КАТОК, ПРОСТА БУДЗЬ АКУРАТНЕЙШЫМ
Хатніх жывёл прывучаюць да прыстойных паводзін з першых дзён жыцця. Той жа прынцып працуе і ў маладой сям’і. Усталёўваць правілы сумеснага пражывання лягчэй, пакуль ваш мужчына гатовы зрабіць для вас што заўгодна: дастаць зорку з неба, кінуць увесь свет да вашых ног і звярнуць горы… Менавіта ў гэты перыяд можна адмовіцца ад міфічных опцый і папрасіць толькі пра адно: “Дарагі, а можна замест усяго гэтага ты проста будзеш кідаць брудныя шкарпэткі ў кошык для бялізны?”
Нядаўна мая сяброўка патэлефанавала мне, кіпячы ад абурэння.
— Ты ўяўляеш, я прыйшла дахаты, а там… У ваннай велізарная куча яго бруднага барахла, падлога на кухні заліты нейкай дрэнню, сабака зжаваў дарагія шторы, і яго званітавала наўпрост на шаўковы дыван…
— Так, карцінка не вельмі, – паспагадала я і пацікавілася: – І што ты яму сказала?
— Я сфатаграфавала ўвесь гэты жах і адправіла яму. Ну, вядома, напісала пару суправаджальных слоў…
— Зразумела, – я не стала ўдакладняць, якіх менавіта. – А ён што?
— То ж бо то, што ён зрабіў мяне крайняй! “Ты гаспадыня – ты і прыбяры ўсё!”
Я, вядома, яму яшчэ пару слоў, а ён мне сваю – карацей, разводзімся.
Знаёмая сітуацыя, праўда? Крыху абноўленая тэхнічным прагрэсам (імгненная фіксацыя злачынства з дапамогай айфона і лютая перапіска) класічная цяжба на тэму “хто выносіць смецце”.
А зараз уявіце сабе, што першае паведамленне прыйшло ад мужа. І напісана было штосьці тыпу: “Каханая, прабач, зрабіў жудасны гармідар, але быў у страшным цэйтноце. Ты такая разумніца, ты ж разбярэшся з гэтым?” Упэўнена, што разумніца не захоча пазбаўляцца гэтага тытула і зробіць усё ў найлепшым выглядзе. А вінаваты ў побытавым канфлікце, вядома, не забудзецца правільна падзякаваць сваёй даме і можа нават прынесці букецік кветак.
Вядома, мая сяброўка прывяла памяшканне ў парадак, але кожны ўзмах анучы толькі павялічваў спіс санкцый супраць мужа. Зразумела, што пры сустрэчы віртуальны канфлікт лёгка ператварыўся ў рэальны. І пачаткам выбуху стала фраза мужа:
— Ну што, не надарвалася?
Хоць досыць было сказаць: “Якая ж ты малайчына!”, “Як табе гэта ўдалося?”, “Я ведаў, што ты разумніца, але цяпер ты стварыла цуд!”. Далей можна абняць жонку, уручыць букет і паабяцаць, што больш такога не паўторыцца.
Тады мужчына можа разлічваць яшчэ і на смачную вячэру, а там і ноч не за горамі…
Заўважце, нічога, акрамя слоў, у сітуацыі не памянялася: тая ж куча бялізны, тая ж засохлая лужына, той жа сабака. Толькі фразы іншыя.
МЕТАДЫ ПЕРАКАНАННЯ
Калі ў вас не атрымліваецца зрабіць з разгільдзяя педантычнага аматара чысціні і парадку, ведайце: можа, яно і да найлепшага. Я вам сапраўды не пазайздрошчу, калі ў вашага партнёра раптам прачнецца ген біпалярнага псіхічнага засмучэння і ператворыць яго ў апантанага чысцёху. Памятаеце пакуты Джуліі Робертс у фільме “У ложку з ворагам”, калі яна да смерці баялася свайго раўнівага, залішне педантычнага мужа, які перыядычна ператвараўся ў агрэсіўнага гвалтаўніка? Ён збіваў гераіню Джуліі Робертс, калі няроўна былі павешаны ручнікі, няправільна стаяў імбрычак і т. д. У выніку жанчына вырашылася на інсцэніроўку сваёй гібелі.
Так што тут таксама важна не перастарацца.
У тым ліку і з метадамі прывучвання мужа да парадку. А то адна мая знаёмая рэгулярна збірала брудныя шкарпэткі па ўсёй кватэры і падкладала іх мужу пад падушку. Не ўпэўнена, хто з дваіх пакутаваў больш – мужчына ад звыклага ўласнага паху ці сама жанчына, калі мучылася ад бессані на суседняй падушцы.
Брудныя шкарпэткі наогул сталі знакам разладу ў сямейнай культуры. Мяне гэта тэма таксама не абышла бокам. Але мне атрымалася пераканаць сябе, што нахілы і прысяданні пойдуць мне на карысць, а нервовыя зрывы – на шкоду. Дагэтуль я радасна прысядаю, калі стаўлю талерку ў посудамыйную машыну, і танчу, калі чышчу дыван пыласосам.
ТОЛЬКІ БЕЗ РОЎНАСЦІ
Мозг мужчыны па-іншаму фіксуе бязладдзе: тое, што жанчына бачыць як татальны хаос, мужчына ацэньвае як невялікі гармідар. Акрамя таго, мужчынскі мозг не вельмі добра рэагуе на павышаныя інтанацыі ў жаночым голасе і папросту не чуе паловы слоў крыклівай бабы. Затое вельмі ўдзячна рэагуе на нізкія грудныя галасы і амаль усё разумее.
А калі цалкам зраўняць мужчыну і жанчыну ў правах – падзяліць пароўну хатнія абавязкі, прапанаваць маладому чалавеку гатаваць і прыбірацца, а жанчыне адказваць за заняткі, традыцыйна якія лічацца мужчынскімі, – за рамонт машын, мэблі, электраправодкі? Праз некаторы час усе заўважаць змену ў паводзінах мужчынскай асобіны, яго псіхалогія пачне радыкальна змяняцца: характар стане роўным і спакойным, лібіда значна зменшыцца, байцоўскія якасці растворацца ў клопаты пра маленькіх дзетак, і ў вачах заблішчыць спакойнае святло прымудронага клопатамі бацькі сямейства. Жанчына ж стане больш актыўнай у сэксе, але не страціць матчыных інстынктаў і навыкаў догляду за домам. У выніку ў сям’і проста будуць дзве мамы. А мы гэтага хочам? Я б сто разоў падумала, перш чым ураўноўваць у побыце абавязкі хлопчыкаў і дзяўчатак.
НЕ ЧАПАЙ, ГЭТА МОЙ ГАРМІДАР
Адна мая сяброўка толькі і займаецца падтрыманнем парадку ў доме. Яна заўсёды занятая ўлюбёнай справай, таму што ў доме тры паверхі. Пакуль скончыш трэці, пара прыбірацца на першым. Але пры такім чыстаплюйстве ў доме ёсць адзін пакой, дзе “конь не валяўся”.
Я часта бываю ў гасцях у гэтай сям’і, таму злічыла цалкам дарэчным задаць далікатнае пытанне пра сакрэт гармідарнага памяшкання.
— А, гэта кабінет мужа. У яго такі парадак, яму, бачыш, так камфортна! – усміхнулася Марына. – Спачатку я прыводзіла ў парадак і гэты пакой, хоць мой жудасна супрацівіўся і прасіў нічога не чапаць у яго ўласнай прасторы. Я зразумела, што ён мае рацыю, толькі калі выкінула ў памыйніцу нейкія важныя паперы і перакапала ўсе смеццевыя скрыні на тэрыторыі. Больш не хочацца. Затое я дамовілася з мужам, што ў абмен на маё неўмяшанне ён не будзе гармідарыць у іншых пакоях.
Гэты просты эпізод толькі пацвярджае магчымасць кампрамісу. Акрамя таго, неўмяшанне ў асабістую прастору адзін аднаго – магутная прылада для захавання свету і супакою ў сям’і.
* * *
Ну і пад канец яшчэ раз вернемся да шкарпэтак. Калі раптам вы заўважылі, што ў кватэры з’явіліся брудныя шкарпэткі, якіх раней не было, разгледзьце дзве прычыны. Па-першае, не выключана, што вас за нешта так вытанчана караюць, і тады варта задумацца пра свае паводзіны. Па-другое, можа, шкарпэткі былі і раней, калі вы па-вар’яцку кахалі адзін аднаго, толькі вы іх не заўважалі?
Таццяна АГАРОДНІКАВА
Матэр’ял з сайту kp.by
