Markuts Band — адна з перспектыўных рок-каманд Мінска. Iх можна пачуць у TNT Rock Club, у бары Bristle, у “Графiцi”, дзе яны ўжо здабылі любоў слухачоў за свае жывыя выступы. Але хто ж такія Markuts Band па-за сцэнай? Ці ведалі вы, што музыкі выйшлі з БДУ? Мы ўзялi інтэрв’ю ў лiдэра группы Андрэя Маркуца i клавішніка Уладзіміра Пыльчанка.
— Андрэй, як даўно вы займаецеся музыкай?
— Даўно, пачаў падчас школы. Быў нейкі школьны калектыў, хутчэй дуэт, можна сказаць, з аднакласнікамі ігралі на гітарах, спявалі. А таксама з сябрамі па дому гулялі ў падвалах. Іграць на гітары мяне навучыў бацька, ён прафесійны музыка.
— Акрамя гітары, вы яшчэ на якіх-небудзь інструментах граеце?
— Не, не іграю. Спрабаваў на фано, трошкі, але не навучыўся.
— У якіх гуртах вы ігралі да Markuts Band?
— Мой першы гурт был “Рэй”. Гэта мінскі гурт, як бы другі эшалон пасля гурта “Мроя”, мы выступалі разам з імі на розных фестывалях. Потым быў мімалётны праект “lets go”; супрацоўніцтва з Вольгай Аліпавай. Потым гурт Flammable таксама вядомы калектыў стаў на тэрыторыі краіны. Пасля я знаходзіўся ў гурце NEO, калі я сышоў з NEO, я пачаў супрацоўнічаць яшчэ з некалькімі гуртамі, з Atlantica, напрыклад. Яшчэ прымаў удзел у вельмі цікавым рускамоўным праекце Taho, у якім працую і сёння, потым іграў і пісаў музыку для беларускамоўнага праекта Handmade. Яшчэ мне падабаецца праект з Алісай Селязневай, таксама беларускамоўны, завецца “Аліса Селязнёва і Андрей Маркуц”.
ВІДЭА
А таксама іграў на адной сцэне з такімі гуртамі, як Fools Garden, “Океан Эльзы”, “Ночные снайперы”, “Чичерина”, “Звери” ды іншымі.
Але я заўсёды выношваў ідэю Markuts Band. І пасля выхаду са складу гурта NEO, я пачаў працу адразу над двума праектамі — інструментальным акустычным Markuts Band Acoustic і песеннымі рок-праектам Markuts Band. Матэрыялу атрымалася шмат, і тады я ўжо пісаў свае тэксты, Я набіраў, набіраў, набіраў. Паціху запісваў, а потым ужо і Markuts Band сабраў.
— Як група вы адразу зладзілі?
— Ну так, быццам бы адразу ж. Звычайна як адбываецца, спачатку ўсё добра, гэта потым пачынаюцца разлады, ці наадварот. Тут мы адразу зладзілі, але цяпер адбываюцца такія рэчы, якія не хацелася б, каб адбывалася, але гэта другое пытанне.
— Склад цяперашняй групы часта змяняўся?
— Шмат разоў мяняўся. Раз так пяць. Markuts Band пяты склад. Markuts Band сёння — гэта:
Андрэй Маркуц — аўтар музыкі і тэкстаў, вакаліст, лідэр-гітара.
Уладзімір Пыльчанка — бэк-вакал, клавішныя.
Вадзім Сцяпанавіч — бэк-вакал, другая гітара.
Ігар Латушка — бас-гітара.
Андрэй Чарнавокі — барабаны.
Лiдэр группы Markuts Band Андрэй Маркуц
— Як доўга вы працуеце ў ліцэі, якія ў вас зносіны з ліцэістамі?
— У ліцэі я працую гадоў так 15. Адносіны з ліцэістамі нармальныя. Любяць, я ім падаю залу для рэпетыцый, яны граць колькі жадаюць. Ёсць хлопец, які вучыўся ў нас у ліцэі, браў у мяне ўрокі гітары, потым скончыў МДУ, і пасля МДУ ён паступіў у Амерыку, у музычны каледж, але ў МДУ ён вывучаў хімію. Зараз я думаю, што ён там чагосьці ды дамогся, мы з ім перапісваемся да гэтага часу.
— Ваша творчасць як-небудзь звязана з універсітэтам?
— Вядома звязана, я выступаў на універсітэцкіх мерапрыемствах, і працаваў на універсітэцкіх мерапрыемствах, і думаю, што буду яшчэ выступаць. Заўсёды прыемна. Бо людзі, якія працуюць, спрыяюць развіццю нейкіх пачынанняў студэнтаў, напрыклад, у музыцы. На самай справе, у БДУ вельмі шмат таленавітай моладзі, вельмі шмат таленавітых спевакоў.
— Ці ёсць у вас кумір?
— У першую чаргу гэта мой бацька, ён быў прафесійным музыкай, але ён рана сыйшоў, мне было 25 гадоў. Вось на яго я раўняюся. У мяне ў галаве ўсплываюць размовы, быццам я ў яго ўвесь час нешта пытаюся.
— Што вы можаце параіць студэнтам?
— Трэба, каб маладыя людзі атрымлівалі ад свайго жыцця максімальнае задавальненне, каб паменш глядзелі ТБ, пабольш займаліся любімай справай, не псавалі сваё здароўе ў юнацтве, таму, што яшчэ вельмі шмат чаго захочацца ажыццявіць. Важна, каб шкодныя звычкі не перашкодзілі потым.
А зараз звернемся да Уладзіміра Пыльчанка. Даведаемся пра тое, як ён трапiў у группу i як ён сумяшчае вучобу і ўдзел у гурце.
Злева: акардэаніст і гітарыст Markuts Band Уладзімір Пыльчанка
— Уладзімір, на якім курсе вы зараз вучыцеся і дзе?
— У залікоўцы напісана, што я пераведзены на 5 курс юрфака БДУ. Уласна, там я і вучуся на дзённым аддзяленні.
— Як вы патрапілі ў групу?
— Гэта быў вельмі доўгі шлях. Спачатку мы з Андрэем пачалі супрацоўнічаць у гурце HandMade. Андрэй наогул хацеў мяне выгнаць тады, напэўна, па ўзроўні я быў слабаваты, ды і было мне тады гадоў 15, але з часам стала зразумела, што ў мяне ўсё ж ёсць яшчэ таленты.
— Вы вучыліся самі або сканчалі музычную навучальную ўстанову?
— Я хадзіў у школьны клас, абсталяваны пад музычны гурток “Гармонік”. Па факце гэта лічылася пачатковай музычнай адукацыяй, але я бы так не сказаў.
— А ці былі да гэтага якія-небудзь групы?
— Да гэта я граў у “Нельга забыць”, спачатку спецыялізаваліся на беларускай паэзіі. Перакладалі на музыку вершы, у тым ліку Караткевіча і Багдановіча. Потым быў HandMade, “Паліна Рэспубліка”.
ВІДЭА
Цяпер іграю ў аркестры БДУ. Наогул усё вакол Markuts Band круціцца, і вакол Андрэя, ў першую чаргу.
— Ці цяжка вам сумяшчаць удзел у групе і вучобу?
— Ну, з напругай, так. Дзіка непрыемна прыходзіць з поўным заплечнікам прымочак у аўдыторыю, асабліва калі спазняешся. Яшчэ на юрфаку ёсць стэрэатып на гэты конт. Калі ты музыка, то сур’ёзна ўспрымаць цябе ніхто не будзе.
— А вы будзеце працаваць па спецыяльнасці? Ці падабаецца вам вучыцца?
— Так, Буду. Паспрабую сумясціць, наколькі гэта магчыма. Хоць, вядома, гэта нонсэнс — адвакат, які грае ў кабаках. А наогул вучыцца мне падабаецца. Магчыма, гэта было б цяжка без музыкі, калі займацца толькі ёю.
— У вас ёсць кумір?
— Аднаго нейкага няма, трэба комплексна браць. Магу дакладна сказаць, што Андрэй вельмі паўплываў на маё станаўленне. Мы з ім ужо сем гадоў, гэта той чалавек, з якім я больш за ўсё маю зносіны.
Markuts Band з надзеяй глядзіць у будучыню, а мы, у сваю чаргу, чакаем ад музыкаў новых альбомаў і яркіх жывых выступаў на лепшых пляцоўках Мінска.
МУЗЫКА. “Вулiца. Дым…”
Вераніка ФРАНЦУЗАВА,
Алеся ПАГОДЗІНА
