Дзень роднай мовы – добрая магчымасць сумясціць прыемнае з карысным. Студэнты факультэта журналістыкі 21 лютага не толькі акунуліся ў беларускую культуру, але і правялі цікавыя гульні, заняткі перакладу і сустрэчу з дацэнтамі, якія чыталі свае вершы.
Усё пачынаецца з роднага слова. Раніцай ужо на ўваходзе студэнтаў добразычліва сустракалі цукеркамі з прадказаннямі.
На “Ладзе жыцця” можна было пачуць містычныя гісторыі ў фантастычных апавяданнях ад выкладчыкаў Таццяны Прановіч і Інгі Воюш. Яны расказвалі, як перамагчы свае страхі. Cтудэнты даведаліся пра іх жыццёвы вопыт і цяжкасці, якія прыйшлося пераадольваць. Некаторыя з іх таксама пажадалі выступіць і расказаць пра свае страхі.
У гэтым годзе ў праграме можна было ўбачыць квіз “Скарбы вядзьмарскай гары”. Тут адчуваўся вір жывой думкі, што зацягваў і вабіў. Інтэлектуальнае спаборніцтва прайшло на “ўра”. Пасля яго заканчэння студэнтам нават не хацелася ўставаць са сваіх месцаў.
Дацэнт Марына Лебедзева падрыхтавала гульню ў пераклад. Яна прапанавала студэнтам паэму А. С. Пушкіна “Яўгеній Анегін” у перакладзе Алеся Дудара. Першакурснікі павінны былі перакласці на рускую мову, захоўваючы рыфму, і адгадаць радкі ў арыгінале. Цікава, што ва ўсіх атрымалася зусім па-рознаму.
– Я зразумела, як гэта цяжка – рабіць пераклад, асабліва паэтычны. У празаічнага тэкста суадносна свабодны характар, а каб зрабіць якасны, дасканалы пераклад верша, трэба патраціць шмат сіл, – дзеліцца ўражаннямі Дар’я Бальшакова, удзельніца гульні.
Як і ў мінулым годзе, студэнты і выкладчыкі гулялі ў “Хмарачос”. Сутнасць гульні ў тым, што ўдзельнікі выцягвалі карткі і тлумачылі словы без дапамогі слоў, або, наадварот, жэстамі. У трэцім туры гульцам завязвалі вочы і яны навобмацак спрабавалі здагадаць прадметы. Калі ў мінулым годзе перамагла каманда студэнтаў, то ў 2020 выкладчыкі справіліся лепей.
У медыятэцы імя М. Я. Цікоцкага адбылася сустрэча школьнікаў сярэдняй школы №40 і гімназіі №16 з прафесарам, загадчыкам кафедры медыялінгвістыкі і рэдагавання Віктарам Іўчанкавым. Мерапрыемства праходзіла пад назвай “Усё пачынаецца са слова”.
– Спадзяюся, што вы ў будучыні станеце вядомымі журналістамі, блогерамі. Галоўнае, працягвайце вывучаць беларускую мову, – павітала вучняў дэкан факультэта Вольга Самусевіч.
Вучні шостага класа ўсміхаліся куточкамі сваіх вуснаў выкладчыку. Дзеці не баяліся задаваць пытанні, а ў падарунак атрымалі кнігу “Беларуская арфаграфія: апавяданні і гісторыі” з найлепшымі пажаданнямі ад аўтара. Студэнтка першага курса Раманькова Юлія выступіла з песняй на словы Ніла Гілевіча “Калі рана ўстанеш”.
Пасля цікавую імпрэзу “Паэтычная старонка” зладзілі дацэнты Аляксандр Дуброўскі і Пятро Жаўняровіч. Яны выступілі са сваімі вершамі, расказалі пра біблейскія матывы ў творчасці пісьменнікаў, прачыталі творы, прысвечаныя Крыму.
Снегам упрыгожваецца горад,
і жыццё ўжо весялей бяжыць.
Раптам разумееш: нават гора
існавання можна перажыць.
Ды са снегам – вечнасці пасланне,
што твой аптымізм засцеражэ:
перанесці шчасце існавання –
Гэта насамрэч за ўсё цяжэй.
Алесь Дуброўскі-Сарочанкаў:
– Мне сустрэча вельмі спадабалася. Яны выдатныя паэты. Вельмі розныя і адначасова падобныя. Асабліва ўразіў верш Пятро Пятровіча “Віртуальнае каханне”. Ён ужо стаў класікай жанра, – гаворыць Лілія Шасцярнёва, дацэнт кафедры медыялінгвістыкі і рэдагавання.
Старшыня старастата факультэта журналістыкі Дар’я Травулька:
– Праблем з арганізацыяй не было. Мы пачалі рыхтавацца загадзя. У камандзе былі самыя актыўныя студэнты, якія дапамаглі з падрыхтоўкай свята. Старастату, безумоўна, ёсць куды расці. Аднак у гэтым годзе мы паказалі высокі ўзровень арганізацыі, а студэнты – зацікаўленасць. У квізе ўдзельнічала ажно восем каманд. Поўную аўдыторыю сабраў і «Лад жыцця». Ужо зараз мы думаем, як пашыраць фармат ДРМ.
Як вядома, самае “смачнае” трэба пакідаць на “потым”. У канцы дня студэнты сабраліся ў холе на пятым паверсе. Тут была “Зачараваная вечарына”. За некалькі дзён да свята студэнтам было прапанавана пяць намінацый для напісання твораў. Лепшыя работы на вечарыне былі ўнагароджаны сертыфікатам, які дае права на атрыманне аднаго дадатковага бала на экзамене па дысцыпліне “Мова і стыль сродкаў масавай камунікацыі”. Удзельнікі квіза былі ўзнагароджаны сертыфікатамі, а каманда-пераможца пойдзе на экзамен таксама з дадатковым балам.
Музычная група Passive voice band выступіла з беларускімі песнямі. На вечарыне студэнтаў чакаў асаблівы пачастунак беларускай нацыянальнай кухні: дранікі.
– Нешта хацелася б змяніць ці палепшыць? – пытаем Лілію Шасцярнёву.
– На мой погляд, усё было цудоўна! Толькі памятаю з папярэдніх гадоў, што заўсёды вялікай папулярнасцю карысталіся майстар-класы, асабліва па вырабе пярсцёнкаў. Сёлета іх не было, а гэту традыцыю можна было б захаваць. Яшчэ студэнты прыдумвалі слоган і сімвал Дня роднай мовы (напрыклад, матылёк). Таксама ідэя добрая, можна было б падтрымаць. Мяне радуе, што ўдзел бралі нават тыя, хто не вельмі добра размаўляе па-беларуску або і зусім мовы не ведае. Пагадзіцеся, што ўласная пазіцыя кожнага чалавека здолее ператварыць адзін дзень роднай мовы ў год мовы ці гады. Для яе развіцця можа ўнесці ўклад кожны неабыякавы студэнт ці выкладчык.
Ганна ТАРАСЕВІЧ
